Ο χρονισμός των εκκεντροφόρων εναπόκειται στο δίπολο ιμάντα ή καδένας. Αμφότερα απαντώνται στη συντριπτική πλειοψηφία των κινητήρων, αφήνοντας κάποιες extreme και ιδιαίτερα πολύπλοκες υδραυλικές ή πνευματικές εναλλακτικές για πολύ σπάνιες και συνήθως πειραματικές περιπτώσεις. Ποιο, όμως, είναι καλύτερο; Ή, για να είμαστε ακριβείς, υφίσταται τέτοιος διαχωρισμός μεταξύ τους ή μιλάμε για ισοδύναμες εφαρμογές;
Kαδένα
ή ιμάντας χρονισμού;
Η σύνδεση στροφάλου με εκκεντροφόρους διαμέσου καδένας έχει το πλεονέκτημα της μακροζωίας. Πολλοί αναφέρουν πως δεν χρειάζεται καν αντικατάσταση, αλλά φυσικά κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Όσο καλομονταρισμένη κι αν είναι μια αλυσίδα, δεν παύει να υπόκειται σε φθορές. Σίγουρα, δεν θέλει συντήρηση ή αντικατάσταση με την ίδια συχνότητα όπως άλλα εξαρτήματα του κινητήρα (μπουζί, φίλτρα κλπ), αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα πρέπει να αφήνεται στη μοίρα της έως ότου χαλαρώσει τελείως ή κάνει «κρακ». Στους παλαιότερους κινητήρες, τα συνήθη διαστήματα αντικατάστασης κυμαίνονται στις 200.000-230.000 χλμ., δίχως να λείπουν οι ακόμα πιο ανθεκτικές των 300.000 χλμ. Γενικότερα, είχε επικρατήσει η άποψη πως αν δεν «ανοίξεις» το μοτέρ για σημαντική εργασία, δεν χρειαζόταν να ασχοληθείς με την καδένα.
Στα σύγχρονα και, κυρίως, downsized σύνολα ωστόσο, οι καδένες έχουν χάσει σε μέγεθος και βάρος, δίχως να χρησιμοποιούν εξωτικά μέταλλα. Συν τοις άλλοις, πρέπει να δουλεύουν σε πιο πιεσμένες συνθήκες, ελέω υπερτροφοδότησης. Κάτι που, με απλά λόγια, σημαίνει πως πρέπει να κάνουν περισσότερη δουλειά σε σχέση με παλιότερα, με λιγότερη ποσότητα χάλυβα. Συνεπώς, αυξάνονται οι πιθανότητες αστοχίας και μειώνεται η διάρκεια ζωής. Και πάλι, όμως, μπορούν άνετα να ξεπεράσουν τις 150.000-180.000 χλμ. Εκεί που ξεκάθαρα χάνουν συγκριτικά με τον ιμάντα, είναι στη διαδικασία επισκευής. Σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτείται μέχρι το «κατέβασμα» του μοτέρ για την αντικατάσταση της καδένας, λόγω χωροταξίας. Οπότε φανταζόμαστε πού φτάνει το κόστος των εργατικών.
Ο ιμάντας, από την άλλη, είναι πολύ πιο εύκολος στη συντήρηση. Το χρονικό όριο αλλαγής τοποθετείται μεταξύ 60.000 και 150.000 χλμ., αν και κάποιοι ξεπερνούν τις 200.000 χλμ. Μια ασφαλής προσέγγιση είναι η ολοκλήρωση της 5ετίας και μια διανυθείσα απόσταση 150.000 χλμ., ακόμα κι αν ο ιμάντας φαίνεται να είναι σε καλή κατάσταση. Καλύτερα πρόληψη, παρά θεραπεία.
Πηγή:autogreeknews
